Heb mij lief, maar alleen als je het meent

En dan zal ik jou geven wat je nodig hebt.

 
Ik hang weer vol met verf. Het is mijn vlucht tegenwoordig.
Nee, wacht. Het is mijn gezonde tegengewicht. 
Ik dans als een idioot op het pareltje van Jeremy Loops en jongleer tussen het stilhouden van mijn penseel en het beantwoorden van zijn berichten. 
De muziek hielp me blijkbaar op weg om de antwoorden te geven die ik moest geven. Want ze zijn krachtiger dan anders. 

Weer een match. 
Ik raap alle gesprekken uit therapie bijeen, maak mezelf zo groot en waardig als ik echt ben, en vraag rechtuit hoe het nu eigenlijk zit. 
Ik trek mijn grens dapper. Dapperder dan ik ooit geweest ben. En ik ben belachelijk trots op mezelf. Ik ben gegroeid, alweer. En dat enkel en alleen omdat ik eraan werk. Keihard. 

Geen antwoord meer op mijn laatste bericht. Iets wat ik verwachtte, maar niet kwaad om ben. Begrip voor heb. Want ik heb een diep gesprek gehad met mezelf, en mezelf gevraagd wat IK wil. Waar IK wil staan binnen een paar jaar. Wat IK wil bereiken.
Ik wil wijs worden. En dat word je niet door wrok en haat te koesteren voor anderen. Alleen maar liefde. 

Ik denk aan gisteren terwijl ik mijn penseel uitspoel en vul met nieuwe verf. Gisteren heb ik zelf iemand moeten kwetsen. Iemand onwijs leuk. Iemand waar ik een oprechte connectie mee heb. En iemand die ik heb moeten afwijzen om opnieuw, zoals altijd, mezelf te beschermen. En opnieuw ben ik trots op mezelf. Groei. Ik kies vanaf nu zelf voor gezonde relaties. Het is een schakelpunt waar ik nu al een paar maanden in zit, en waar ik eindelijk door geraak. 

Gisteren heb ik gehuild. Ik was alleen, weer eenzaam, wilde liefde. Dat, en het feit dat ik de mensen waar ik naar toe getrokken word moet weg houden uit belang van mijn welzijn. Het is godverdomme moeilijk. Maar ik kan het. Ik heb het geleerd en ik mag trots zijn op mezelf. 

Heb mij lief, maar alleen als je het meent. 

Zoek mij op als je weet wat je wil, als je weet waar je staat.
Als je jezelf toelaat van jezelf echt te kennen en ermee aan de slag te gaan.
Ik laat je toe als ik voel dat je het meent, als ik voel dat je denkt dat ik het
waard ben, als je toont dat ik het waard ben. Als je weet dat jij het waard bent.

Ik weet wat ik wil. Ik wil iemand die het weet. Ik wil iemand

die een partner in crime wordt. Ik wil liefde, oprechte, échte

liefde. Ik wil vrijheid. Ik wil leven. Ik wil connectie en ik wil

lachen. Ik wil met je leren, met je vallen, met je vechten en er

daarna om lachen. Ik wil knuffels. lange, diepe, betekenisvolle knuffels. 

Ik wil met je opstaan. Ik wil je dragen, en ik wil

gedragen worden als dat nodig is. Ik wil je je vrijheid geven in

alle, alle, alle opzichten. En ik wil respect. In beide richtingen. 

Ik wil oprechte, respectvolle, open communicatie.

Ik wil je door je haren strelen omdat ik weet dat je daar rustig

van wordt en het je energie geeft.

Ik wil dat het niet perfect is. Ik wil dat we moeten zoeken, en dat

we samen willen zoeken. 

Ik wil op je schilderen, gewoon omdat het kan. Ik wil 's nachts

gaan zwemmen in een meer. Ik wil dansen. Ik wil vertrekken

zonder te weten waar ik uit ga komen, samen met jou. Ik wil met

jou in pyjama buiten lopen, met jou omdat ik het alleen niet zou

durven. Ik wil fords bouwen met kerstlichtjes. 

Ik wil gaan zoeken naar het noorderlicht, ik wil vuurvliegjes zien, 

ik wil in plassen springen en daarna warme chocomelk drinken. 

Ik wil herinneringen maken die mijn ziel voeden.

Ik wil het kind in mij vertellen dat ik dat kan. Met of zonder

iemand anders. Ik heb maar honderd jaar hier, met een beetje

geluk. En negenentwintig daarvan zijn al voorbij.
Ik zit over een vierde. Nog zeventig te gaan, met

dat beetje geluk. En anders morgen. Wie weet. 

Ik weet wat ik wil, en dat maakt mij plots heel sterk. 

Vanavond huil ik weer, want mijn lichaam heeft honger, mijn ego

wil bevestiging en mijn ziel wil energie. 

En ik ga dat gewoon laten bestaan.

Want ik heb mezelf lief, en ik meen het.